Umowa kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM
W umowie kredytu na cele mieszkaniowe EKSTRALOKUM zawartej w 2007 r. z Kredyt Bank Spółka Akcyjna – znajdowały się następujące niedozwolone zapisy:
„Kwota kredytu denominowanego (waloryzowanego) w CHF lub transzy kredytu zostanie określona według kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w Banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu” – § 2 ust. 2 Umowy;
„Każda transza kredytu wykorzystywana jest w złotych, przy jednoczesnym przeliczeniu wysokości transzy według kursu kupna dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w Banku w dniu wykorzystania danej transzy” – § 4 ust. 1a Umowy;
„Wysokość rat kapitałowo-odsetkowych określona jest w CHF. Spłata rat kapitałowo-odsetkowych dokonywana jest w złotych po uprzednim przeliczeniu rat kapitałowo-odsetkowych według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w Banku w dniu spłaty. Wysokość rat kapitałowo-odsetkowych w złotych zależy od wysokości kursu sprzedaży dewiz dla CHF obowiązującego w Banku w dniu spłaty, a tym samym zmiana wysokości w/w kursu waluty ma wpływ na ostateczną wysokość spłaconego przez Kredytobiorcę kredytu” – § 9 ust. 2 Umowy.
Rozstrzygnięcie sądu I Instancji – nieważność umowy oraz teoria dwóch kondykcji
W pierwszej kolejności w I Instancji Sąd Okręgowy w Warszawie wydał wyrok, zgodnie z którym:
– ustalił, iż umowa o kredyt EKSTRALOKUM zawarta z Kredyt Bank jest nieważna;
– zasądził na rzecz kredytobiorcy wszystkie spłacane na poczet umowy raty kapitałowo – odsetkowe zarówno (od 2007 r.);
– zasądził od banku na rzecz kredytobiorcy zwrot kosztów procesu.
Jednocześnie Sąd I Instancji uwzględnił tzw. zarzut zatrzymania oraz oddalił roszczenie odsetkowe kredytobiorcy.
Apelację od ww. wyroku wniósł pozwany bank oraz kredytobiorca – od uwzględnionego zarzutu zatrzymania oraz oddalonego roszczenia odsetkowego.
Rozstrzygnięcie sądu II Instancji – nieważność umowy. Brak wynagrodzenia za tzw. korzystanie z kapitału
Sąd II Instancji oddalił apelację pozwanego banku i w przeważającej mierze uwzględnił apelację kredytobiorcy.
Z wyroku Sądu I Instancji zostało bowiem wyeliminowane zatrzymanie. Nadto, Sąd II Instancji zasądził od pozwanego banku na rzecz kredytobiorcy odsetki za opóźnienie liczone od dnia pouczenia kredytobiorcy o skutkach nieważności umowy.
Koszty postępowania apelacyjnego zostały w całości zasądzone na rzecz kredytobiorcy.
Na uwagę zasługuje także wskazanie przez Sąd II Instancji, że bankowi nie należy się wynagrodzenie za tzw. korzystanie z kapitału.
Przedmiotowy wyrok jest prawomocny.
